مشهورترین رهبران جاودان جهان چه کسانی هستند؟

1. اسکندر مقدونی 2.ملکه الیزابت اول 3. تترکبیر 4. نادرشاه افشار 5. فردریک کبیر 6. ناپلئون بناپارت 7.بنجامین فرانکلین 8. جرج واشنگتن 9. توماس جفرسون 10. آبراهام لینکلن 11. فون بیسمارک 12. مصطفی کمال آتاتورک 13. محمد امین رسولزاده 14. ماهاتما گاندی 15. وینستون چرچیل 16. ژنرال شارل دوگل 17. جواهر نعل نهرو 18. جمال عبدالناصر 19. چوئن لای 20. نلسون ماندلا 21. لی کوآن یو 22. ماهاتیر محمد 23. آتیلا

رهبران جاودان جهان

چرایی مطالعه زندگی‌نامه رهبران جاودان جهان

هر روز که زندگی می‌کنم، فکر می‌کنم بیشتر از این‌ها باید به شرح‌حال، بیوگرافی و زندگی‌نامه رهبران جاودان جهان، رفتار کسانی که بر این کره خاکی حکومت‌ها کردند و افکار، کردار و گفتارشان تمدن بشری را شکل داد، بپردازیم؛ و از طرفی به‌منظور درک و استنباط تحول تاریخ ملت‌ها، رفتار اجدادمان و چگونگی شکل‌گیری تمدن کنونی‌مان؛ شناسایی زندگی رهبران جاودان جهان در هر زمانی امری ضروری و لازم است. دراین‌خصوص سعی کرده‌ام مجموعه تصاویر گوناگون و مدارکی از بهترین منابع و آرشیوها اخذ کرده و متن این قسمت از سایت را زینت دهم. همچنین در هم آمیختن تصاویر با نوشته‌ها، شخصیت‌های تاریخی و دورانی که زندگی می‌کرده‌اند را بهتر نشان می‌دهد.

حضرت على (ع): هر کس از وقایع گذشتگان عبرت بگیرد بینا می شود، کسى که بصیرت و بینائى پیدا کرد مى‏ فهمد، و آن کس که فهمید عالم مى‏ شود.

درباره تاریخ و اهمیت مطالعه آن و تفکر در حالات گذشتگان، در آیات و روایات فراوان سفارش شده است؛ چراکه مطالعه و تفکر در تاریخ و سرگذشت پیشینیان باعث عبرت و درس‌گرفتن از راه‌ورسم آنان برای ترسیم برنامه‌های آینده خواهد بود. این موضوع به‌ویژه در سخنان پیامبر اعظم و امام علی (ع) برجستگی خاصی دارد. پیامبر (ص) می فرماید: «خردمند، باید زمان خود را بشناسد.»

امام على (ع) در سفارش به فرزندش امام حسن (ع) می‌فرماید: دلت را با موعظه، زنده بدار… و اخبار گذشتگان را بر آن عرضه کن و به آنچه بر سرِ پیشینیان تو آمده است، اندرزش ده! در سرزمین‌ها و آثار برجای‌مانده از آنان بِگرد و بنگر که چه کردند و از چه جدا شدند و به کجا منتقل شدند و در چه سرایى فرود آمدند.

خواهى دید که از دوستان [خود]، جداشده‌اند و در سراى غربت، فرود آمده‌اند و گویا تو نیز به‌زودی، چونان یکى از آنان خواهى شد. پس جایگاه [ابدى] خویش را آباد کن و آخرتت را به دنیایت مفروش… . فرزندم! من اگرچه به‌اندازه عمرِ [مجموع] پیشینیان، عمر نکرده‌ام، اما در کردارهاى آنان نگریسته‌ام، و در اخبار و سرگذشتشان اندیشیده‌ام، و در آثارشان سیر کرده‌ام تا آن جا که چونان یکى از آنان شده‌ام و بلکه بامطالعه تاریخ آنان، گویا پابه‌پای اوّلین تا آخرین آن‌ها عمر کرده‌ام.

پس حوادث زلال را از تیره، و سود آن‌ها را از زیانشان بازشناختم. پس، از هر چیزى، ناب آن را برایت برگزیدم و زیبایش را برایت جستم، و ناشناخته‌هایش را از تو دور ساختم، و چونان پدرى مهربان، به کار تو همّت گماشتم و عزم تربیت تو کردم؛ زیرا که تو در آغاز زندگى قرار دارى و تازه به روزگارْ روى آورده‌ای و از نیّتى پاک و اندرونى بی‌پیرایه، برخوردارى .

وقتی سقراط در بالای معبد «دلف» نوشت: «خودت، خودت را بشناس» و اکثر مذاهب و ادیان آن را با شدت تأیید کردند. درواقع سقراط با این عبارت مختصر مهم‌ترین مشعل درخشان و جاویدان فلسفه بشریت را افروخت، او می‌خواست به همه بفهماند که چرا خودشناسی و خودآگاهی مهم‌ترین، مفیدترین و اساسی‌ترین نیاز معنوی هر انسانی است. مطالعه بیوگرافی و زندگینامه رهبران جاودان جهان ‌هم به طور غیرمستقیم، یک نوع خودشناسی است که هر کس می‌تواند مقداری از اسرار وجود خود را در شمایل دیگران جستجو کند.

مولانا جلال‌الدین رومی

خوش‌تر آن باشد که وصف دلبران گفته آید در حدیث دیگران

اعتقاد دارم صدای غرش تاریخ را از زیر گام‌های رهبران جاودان جهان می‌توان شنید. در طول قرون و اعصار، از گذشته تاکنون، کمتر موضوعاتی مانند شخصیت رهبران بزرگ جهان توانسته‌اند تأثیر معجزه‌آسایی بر نمایشنامه‌نویسان و مورخان اعمال کنند. آنچه نقش این رهبران را جالب می‌سازد، تنها جنبه مهیج آن نیست؛ بلکه اهمیت نفوذ قطعی آن در تاریخ است.

ریچارد نیکسون: «نمی‌توان واقعاً قله‌ها را ارزیابی کرد تا وقتی‌که ندانیم در اعماق چه می‌گذرد. همان‌طور که وقتی در حاشیه قرار گرفته‌ایم و تماشاگر حرف هستیم نمی‌توانیم حقیقتاً بفهمیم که چه چیزی یک رهبر را به‌پیش می‌راند.»

روش شناسایی رهبران جاودان جهان

ریچارد نیکسون در خصوص نحوه شناسایی رهبران جاودان جهان می‌گوید: یکی از پرسش‌هایی که اغلب در طی سال‌های زندگانی سیاسی من مطرح نموده‌اند این بوده است که: بزرگ‌ترین رهبری که شما شناخته‌اید کیست؟

پاسخ واحدی برای این پرسش وجود ندارد. هر رهبری به ترکیب خاصی از زمان و مکان و اوضاع‌واحوال تعلق دارد. رهبران و کشورها قابل‌معاوضه با یکدیگر نیستند. وینستون چرچیل با تمام بزرگی که دارد مشکل است تصور کنیم که او هم می‌توانست همان نقش کنراد آدنائر در آلمان بعد از جنگ را به طور کامل ایفا کند و برعکس آدنائر هم قادر نبود؛ مانند چرچیل انگلستان را در هنگامه بزرگ‌ترین خطر، یکپارچه و متحد سازد.

فرمول قاطعی که بتوان یک رهبر را در اعداد بزرگ‌تر به شمار آورد از سه عامل ترکیب می‌شود: مرد بزرگ، کشور بزرگ و طرح بزرگ. برای مثال در خصوص «لرد روزبری» نخست‌وزیر انگلستان در پایان سده نوزدهم، چرچیل می‌گوید: بدشانسی او، زیستن در عصر «مردان بزرگ و حوادث کوچک» بوده است.

به‌طورکلی، ما رهبران جنگ را برتر از رهبران زمان صلح بشمار می‌آوریم؛ و این به علت جنبه مهیج خاص مقابله ارتش‌ها و قسمت دیگر به سبب این است که مورخین اهمیت بیشتری برای تشریح جریانات جنگ قائل‌اند. ولی به سبب این هم هست که ما حقیقتاً نمی‌توانیم عظمت یک رهبر را اندازه بگیریم مگر موقعی که برای نشان‌دادن آخرین حد توانایی و ظرفیتش فراخوانده شود.

کسانی که به‌طورکلی به‌عنوان رهبران جاودان جهان مورد ستایش قرار گرفته‌اند لزوماً مردان باعاطفه‌ای نبوده‌اند. در روسیه «پترکبیر» مستبد بی‌رحمی بود. ژولیوس سزار، اسکندر مقدونی و ناپلئون بناپارت شهرت خود را صرفاً به سبب فضایل رهبری خود به دست نیاورده‌اند، بلکه به علت پیروزی‌های خود چنین آوازه‌ای کسب کرده‌اند.

وقتی ما رهبران بزرگ تاریخ را به یاد می‌آوریم، تصادفاً به کسانی برمی‌خوریم که فن رهبری را به بالاترین سطح اخلاقی ارتقا داده‌اند. درواقع، ما از کسانی سخن می‌گوییم که قدرت را با چنان نیرو و چنان دامنه گسترده‌ای اعمال نموده‌اند که به طرز قاطعی جریان تاریخ را برای ملت‌های خودشان و برای تمامی دنیا تغییر داده‌اند. چرچیل و استالین هر یک به شیوه خود رهبران بزرگی بوده‌اند؛ اما بدون چرچیل اروپای غربی ممکن بود به بردگی تنزل کند و بدون استالین اروپای شرقی ممکن بود به آزادی دست یابد.

فن رهبری بزرگ‌بودن، فن منحصربه‌فردی است که درعین‌حال مستلزم داشتن قدرت و صفات برجسته تا یک درجه استثنایی است. شایان‌ذکر است که هرگز نباید فراموش کنیم که رهبری یک شرکت و سازمان تجاری (رهبری سازمانی) با رهبری یک کشور (رهبری سیاسی) امری متفاوت است. در واقع اداره یک شرکت تجاری یک مسئله است و اداره یک کشور مسئله دیگر.

وینستون چرچیل: تاریخ را مطالعه کنید در تاریخ تمام اسرار دولت دارای نهفته است.

تفاوت رهبران کارآفرین جهان با رهبران سیاسی جهان

وارن بنیس استاد مدرسه مطالعات عالی بازرگانی دانشگاه کالیفرنیای جنوبی، این موضوع را خوب تشریح می‌کند: «مدیران تجاری هدفشان خوب پیش‌بردن کارها است و رهبران سیاسی هدفشان ایجاد کارهای خوب است.»

اداره سیاست، بیشتر از یک فن است، هرچند که بعضی فنون برای اداره آن ضروری باشد و به یک معنی اداره یک مؤسسه، نثر است و اداره سیاست شعر. مردم با دلیل و برهان قانع می‌شوند؛ اما با هیجان دچار تأثر می‌شوند. رهبر سیاسی باید درعین‌حال آن‌ها را قانع و آن‌ها را متأثر سازد. رئیس یک مؤسسه به امروزوفردا می‌اندیشد. ولی سیاستمدار باید به فکر پس‌فردا باشد. رئیس و مدیرکل یک پیشرفت اقتصادی را نشان می‌دهد؛ اما رهبر سیاسی یک خط سیر تاریخ را و بدین قرار، مدیرکل وقتی‌که دیگر اداره‌ای نداشته باشد، خودش دیگر هیچ است و بر عکس زمامدار سیاسی حتی وقتی‌که دیگر در راس قدرت هم نباشد طرف‌داران و پیروانی برای خود دارد.

اداره امور سیاسی مستلزم داشتن بینش وسیعی است، بینشی که به رهبر سیاسی الهام ببخشد و او هم به نوبه خود ملت را الهام ببخشد. ملت‌ها درعین‌حال مردان سیاسی را هم دوست می‌دارند و هم از آن‌ها بیزارند و بندرت نسبت به آن‌ها بی‌اعتنا هستند.

برای یک رهبر سیاسی کافی نیست که خوبی‌ها را بشناسد؛ بلکه باید قادر به ایجاد خوبی‌ها باشد. کسی که به‌اندازه کافی قوه تمیز یا درک برای اتخاذ تصمیمات صحیح نداشته باشد، درنتیجه فقدان قوه تمییز شکست خواهد خورد. کسی که می‌داند چه باید کرد؛ اما از انجام آنچه باید کرد عاجز است مسلماً شکست خواهد خورد. یک رهبر سیاسی باید درعین‌حال بداند که چه چیزی خوب است و قابلیت اجرای آن را هم داشته باشد. وی می‌تواند از مجریان برای انجام کار خود کمک بخواهد؛ ولی تنها او است که می‌تواند راهی را که برای که باید دنبال کرد و نیروی محرکه‌ای را که باید فراهم نمود تعیین نماید.

اگر می‌خواهیم بدانیم چه چیزی دل‌ها را به حرکت در می‌آورد و به بسیاری فرمان می‌دهد امروز و در آینده تنها یک کار وجود دارد و آن مطالعه گذشته است. ازاین‌رو است که چرچیل می‌گوید: تاریخ را مطالعه کنید در تاریخ تمام اسرار دولت دارای نهفته است.