بشر از دیرباز که زندگی اجتماعی خود را آغاز کرد و جامعه را تشکیل داد، برای ابراز اهداف و تمایلات خود، و هم‌رنگ کردن خود با اجتماعی که در آن می‌زیسته به سخن‌سرایی می‌پرداخت. اهمیت تأثیر و نفوذ سخنرانی‌ها و اظهارنظرهای مقامات کشورها در دوران معاصر با پیشرفت سریع صنایع ارتباطی و سیستم‌های چندرسانه‌ای نمود بیشتری یافته است. اگر شما لباس زیبایی بپوشید دلیل بر اعتبار و شخصیت متعالی شما نیست. اگر سوار بهترین ماشین هستید دلیل بر سطح سواد و اطلاعات شما نمی‌شود، اما همین که در میان جمع توانستید خوب سخن بگویید همه شما را تحسین خواهند کرد، و به شهامت و رشادت رفتار شما غبطه خواهند خورد!

فیلم «تام هوپر» با نام «سخنرانی پادشاه» هم درباره همین موضوع است. چگونه می‌توان بدون اینکه آدم  باشهامتی باشید بتوانید چنان سخنرانی کنید که این‌گونه به نظر برسید!

داستان درباره پادشاهی است که توانست بر مشکل لکنت  خودش غلبه کند و مردم کشورش را بر علیه هیتلر پشتیبانی کند! فیلم درباره روابط بین پادشاه ششم انگلیس جرج ششم (پدر ملکه الیزابت) با بازی خیره‌کننده کالین فیرث و دکتر معالج  استرالیایی‌اش جفری راش است که تلاش می‌کند مشکل لکنت  او را برطرف کند و به او قوت قلب دهد. فیلم بر  اساس داستانی واقعی دربارهٔ پادشاه جورج ششم ساخته شده است. در بحبوحه جنگ دوم جهانی که  بسیاری از مردم انتظار سخنرانی از پادشاه را داشتند، تا از لحاظ عاطفی با او ارتباط برقرار کنند و پادشاه به آنها قوت قلب دهد، جرج ششم پادشاه انگلیس در صحبت روزمره‌اش هم دچار لکنت بود. او در مقابل مردمی که سخنرانی‌های درخشان و آتشین آدولف هیتلر را که به روانی ادا می‌شدند و کاملاً بر مردم تأثیر می‌گذاشتند درمانده بود. تا بیست سال پیش از آن، ‌ پادشاه بودن هنوز یک چیز بصری بود. تا زمانی که شما با ظاهری مناسب روی اسب‌سوار بودید یا می‌توانستید از کالسکه یا از بالکن برای مردم دست تکان دهید، همه چیز خوب به نظر می‌رسید، و می‌توانستید نقش خود در مراسم را اجرا کنید. اما ناگهان جرج با لحظه‌ای روبه‌رو می‌شود که پادشاه بودن به معنای لزوم صحبت برای مردم از طریق رادیو برای ۵۸ کشور جزو امپراتوری بریتانیای آن زمان است. جفری راش که به‌خاطر بازی در فیلم درخشش (۱۹۹۷)برنده جایزه اسکار شده، کسی است که منبع الهام پادشاه می‌شود و جسورانه به پادشاه می‌گوید «بازی من»! فیلم دارای دیالوگ‌های سیاسی بسیار زیرکانه‌ای است و شما را یاد جمله معروف جان افکندی می‌اندازد که می‌گوید: «امروزه لغات و عبارات برای شکل‌دهی تصویر ذهنی شنوندگان بکار می‌روند و نه حل معضلات کشور!»