پتانسیل هوش مصنوعی برای تقویت رهبری در عصر دیجیتال

سلام به پادکست «لیدرشیپ مستری»، خوش آمدید، پادکستی که به باز کردن پتانسیل رهبری شما و ایجاد نتایج استثنایی اختصاص دارد. من حسین علی‌محمدی میزبان شما خواهم بود و خوشحالم که این مجموعه را با موضوعی اساسی شروع می‌کنم:  “AI & Leadership”، امروز ما عمیقاً در حال بررسی این موضوع هستیم که چرا درک هوش مصنوعی دیگر فقط برای متخصصان فناوری نیست. این یک صلاحیت و شایستگی اصلی برای هر رهبر است

ما در قسمت دوم سری پادکست‌های هوش مصنوعی و رهبری به این نقطه رسیدیم که هوش مصنوعی نحوه انجام کار ما را در سازمان تغییر می‌دهد و این سؤال را مطرح کردیم که چگونه این امر بر رهبران فعلی و آینده تأثیر می‌گذارد؟ چگونه مطمئن شویم که از هوش مصنوعی برای تقویت پتانسیل انسانی خود استفاده می‌کنیم؟ چگونه اطمینان حاصل کنیم که این انتقال هم برای سازمان‌ها و هم برای منابع انسانی موفقیت‌آمیز خواهد بود. این همان چیزی است که در برنامه امروز شروع به کاوش آن خواهیم کرد.

بیایید با آراز، مدیرعامل یک استارت‌آپ فناوری که با رشد سریع در بازار رقابتی مواجه است، ملاقات کنیم. به طور سنتی، رهبری آراز شامل بررسی گزارش‌های بی‌انتها، تصمیم‌گیری بر اساس احساسات واقعی و داده‌های تاریخی بود. آراز برای متعادل‌کردن برنامه‌ریزی استراتژیک خود تلاش می‌کرد با خواسته‌های روزمره سازمان هماهنگ شود و به موارد غیرمنتظره واکنش نشان دهد.

اما اکنون، با ادغام هوش مصنوعی در سازمان، دیدگاه آراز کاملاً تغییر کرده است. برای شروع، تحلیل‌های پیش‌بینی مبتنی بر هوش مصنوعی اکنون مورداستفاده سازمان قرار می‌گیرد. الگوریتم‌های هوش مصنوعی صرفاً به‌جای تکیه بر داده‌های تاریخی، مجموعه‌داده‌های گسترده‌ای را تجزیه‌وتحلیل می‌کنند تا روندهای آینده بازار را پیش‌بینی کنند.

به‌عنوان‌مثال، هوش مصنوعی یک فرصت، در بازار در حال ظهور را در یک مکان جغرافیایی جدید شناسایی می‌کند که آراز قبلاً از آن آگاه نبود. ابزارهای هوش مصنوعی نشان می‌دهند که کجا باید منابع را سرمایه‌گذاری کرد، بزرگ‌ترین خطرات کجاست و چه فرصت‌هایی در حال افزایش هستند، این به آراز اجازه می‌دهد تا بسیار فعال‌تر باشد تا واکنش‌پذیر.

اما همه چیز در مورد پیش‌بینی بازار نیست. آراز هم اکنون از هوش مصنوعی برای کوچینگ شخصی استفاده می‌کند. هوش مصنوعی عملکرد تیم را تجزیه‌وتحلیل می‌کند، نقاط قوت و توسعه را شناسایی می‌کند و برنامه‌های رشد شخصی را برای هر یک از اعضای تیم پیشنهاد می‌کند.

آراز اکنون می‌تواند به‌جای یک رویکرد یکسان برای همه اعضای تیم، بازخورد و پشتیبانی هدفمند برای هر یک از اعضا به‌صورت جداگانه ارائه دهد که منجر به مشارکت بهتر کارمندان و عملکرد بالاتر می‌شود. هوش مصنوعی به آراز کمک می‌کند تا با شناسایی فرصت‌های رشد فردی، رهبر و کوچ بهتر و مؤثرتری در سازمان باشد.

بیایید در این نقطه به سؤال دیگری بپردازیم. این که چگونه همه اینها بر کارایی روزانه سازمان تأثیر می‌گذارد؟ هوش مصنوعی تخصیص منابع را در تمام بخش‌ها بهینه می‌کند. هوش مصنوعی گلوگاه‌ها را در عملیات شناسایی می‌کند، فرایندها را ساده می‌کند و ضایعات را به حداقل می‌رساند.

پیش‌ازاین، شرکت با برنامه‌ریزی منابع دست‌وپنجه نرم می‌کرد و همیشه با کمبود یا مازاد مواجه بود، اما امروز، ابزارهای هوش مصنوعی می‌توانند به‌صورت پویا منابع را بر اساس نیازهای زمان واقعی تنظیم کنند و هم منابع انسانی و هم سایر منابع را بهینه کنند این به آراز کمک می‌کند تا بهره‌وری را بهبود بخشد و هزینه‌ها را کاهش دهد، همچنین تمرکز و مدیریت زمان خود را افزایش دهد.

سؤال دیگر، این اتفاقات برای رهبری روزمره آراز چه معنایی دارد؟ استفاده از هوش مصنوعی آراز را قادر می‌سازد تا فراتر از گرفتار شدن در جزئیات عملیاتی، حرکت کند. استفاده از هوش مصنوعی به این معنی است که درگیری آراز و سایر مدیران سازمان روزبه‌روز کمتر می‌شود و اکنون می‌توانند زمان بیشتری را بر روی ایجاد یک‌ چشم‌انداز روشن برای آینده سازمان تمرکز کنند، هوش مصنوعی همچنین با ارائه بینش بهتر به آراز کمک می‌کند تا تصمیم‌گیرنده بهتری باشد.

هوش مصنوعی آراز را توانمند می‌کند تا به یک رهبر رؤیاپرداز، استراتژیست و نوآورتر تبدیل شود. اکنون سازمان می‌تواند به تغییرات در زمان واقعی پاسخ دهد و از بینش‌های مبتنی بر داده استفاده کند. این به آراز کمک می‌کند تا رهبر، کوچ و تصمیم‌گیرنده بهتری شود.

هوش مصنوعی می‌تواند بینش‌ها و ابزارهایی را به رهبران ارائه دهد که هرگز قبلاً نداشته‌اند، و رهبرانی مانند آراز را قادر می‌سازد نه‌تنها کسب‌وکار خود را بهتر مدیریت کنند، بلکه در واقع با افزایش چشم‌انداز، برنامه‌ریزی استراتژیک و تمرکز لیزری بر عنصر انسانی، رهبری کنند. اما با همه این قابلیت‌ها، چگونه رهبران مطمئن می‌شوند که از این ابزارها به طور مؤثر استفاده می‌کنند؟

برای جواب به این سؤال ما از یک روایت مقایسه‌ای استفاده می‌کنیم که دو رهبر تیم را به نمایش می‌گذارد – یکی که تنها به هوش مصنوعی و داده‌ها متکی است و دیگری که بینش‌های هوش مصنوعی را با مهارت‌های قوی انسانی متعادل می‌کند – تا اهمیت همدلی و هوش هیجانی را برجسته کنیم.

بیایید به دو تیم پروژه در یک شرکت نگاه بیندازیم که هر دو روی یک چالش کار می‌کنند. تیم A توسط یک مدیر که بسیار متکی بر داده است رهبری می‌شود، اجازه دهید او را «سالار» بنامیم. سالار تنها بر روی اعداد تمرکز می‌کند و از ابزارهای هوش مصنوعی برای بهینه‌سازی گردش کار، تعیین وظایف و پیگیری پیشرفت استفاده می‌کند. سبک ارتباطی او رسمی و وظیفه محور است.

او از طریق به‌روزرسانی‌های خودکار پروژه و گزارش‌ داده‌های تولیدشده توسط هوش مصنوعی با تیم خود ارتباط برقرار می‌کند. او با این فرض عمل می‌کند که ابزارهای هوش مصنوعی همه پاسخ‌ها را ارائه می‌دهند و تمام نیاز انسان‌ها کاملاً مشخص است.

از طرف دیگر، تیم B توسط «یاشار» رهبری می‌شود. یاشار از ابزارهای هوش مصنوعی نیز استفاده می‌کند، اما آگاهانه اطمینان حاصل می‌کند که استفاده از داده‌ها را با دانش خود از عنصر انسانی متعادل می‌کند.

او اهمیت تعامل انسانی را درک می‌کند و به طور منظم در ارتباط چهره‌به‌چهره شرکت می‌کند، فضایی برای گفتگوهای آزاد ایجاد می‌کند و فعالانه به نگرانی‌های اعضای تیمش گوش می‌دهد. یاشار یک مدافع قوی برای ارتباطات باز و ایجاد رابطه است. او می‌داند که رهبری مؤثر، به چیزی فراتر از داده‌های سرد نیاز دارد و آن درک عمیق قلب انسان‌ها است.

تیم A، تحت رهبری سالار، در ابتدا بسیار کارآمد به نظر می‌رسد. داده‌ها نشان می‌دهد که آنها به ضرب‌الاجل‌های پروژه می‌رسند و به شاخص‌های عملکرد کلیدی دست می‌یابند. بااین‌حال در باطن، تصویر متفاوتی ظاهر می‌شود. اعضای تیم احساس می‌کنند خسته و بی‌تفاوت هستند. آنها احساس می‌کنند که فقط چرخ‌دنده‌های یک ماشین هستند. علی‌رغم همه ابزارها، کمبود اعتماد و اشتیاق آشکار وجود دارد و این احساس وجود دارد که به نهادهای انسانی ارزش داده نمی‌شود.

از طرف دیگر، تیم B، تحت رهبری یاشار، علاوه بر اینکه به اهداف پروژه خود می‌رسند، آنها همچنین خلاقیت و نوآوری بسیار بیشتری از خود نشان می‌دهند. اعضای تیم احساس ارزشمندی و انگیزه می‌کنند، زیرا به رهبر خود اعتماد دارند و احساس می‌کنند که نظرات آنها ارزشمند است. آنها درک روشنی از اهداف مشترک خود دارند. این باعث ایجاد محیطی از همکاری، اشتیاق و مالکیت می‌شود.

این سناریو یک حقیقت کلیدی را برجسته می‌کند. ازآنجایی‌که هوش مصنوعی وظایف منطقی و تحلیلی بیشتری را بر عهده می‌گیرد، ارزش مهارت‌های منحصربه‌فرد انسانی همانند همدلی، هوش هیجانی و توانایی ایجاد اعتماد مهم‌تر می‌شود. همان‌طور که هوش مصنوعی داده‌ها و کارهای فنی را مدیریت می‌کند، مهارت‌های رهبری انسانی چیزی است که واقعاً برای داشتن تیم‌هایی با عملکرد بالا ارزشمند خواهد شد.

اما در این  نقطه سؤال دیگری مطرح می‌شود باتوجه‌به اینکه هوش مصنوعی بسیاری از وظایف سنتی ما را انجام می‌دهد، رهبری به روش انسان‌محور به چه معناست؟ رهبران چه گام‌های عملی می‌توانند بردارند تا اطمینان حاصل کنند که به‌سادگی تبدیل به مدیران رباتیک نمی‌شوند، بلکه به رهبری انسان‌محور خود ادامه می‌دهند. این همان چیزی است که در پادکست بعدی “لیدرشیپ مستری” شروع به کاوش آن خواهیم کرد…

من حسین علی‌محمدی، میزبان شما در پادکست امروز «لیدرشیپ مستری» بودم. فراموش نکنید برای اطلاع از قسمت بعدی پادکست، ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید. درصورتی‌که این پادکست برای شما مفید بود خوشحال میشم با دوستان خود به اشتراک بگذارید. تمرکز ما در سری پادکست‌های لیدرشیپ مستری، به بررسی تفاوت‌های ظریف رهبری در دنیای تجارت مدرن اختصاص دارد با ما همراه باشید.