معنابخشی در دل رنج: راز تاب‌آوری ویکتور فرانکل

ویکتور فرانکل در ۲۵ سالگی در وین به طبابت پرداخت؛ اما در ۱۹۴۲ میلادی ۴ سال بعد از تجاوز نازی‌ها به اتریش، دستگیر و به اردوگاه‌های اسرای نازی فرستاده شد. ویکتور فرانکل در این اردوگاه با حوادث وحشتناکی روبرو شد. همه خانواده او به دست نازی‌ها کشته شدند که ازجمله آن‌ها می‌توان به همسر باردار، پدر، مادر و برادرش اشاره کرد.

در باقیمانده جنگ دوم جهانی ویکتور فرانکل در بازداشتگاه اسرای جنگی به سر برد. اغلب زندانیان یا تسلیم شدند یا به دست نیروهای نازی به قتل رسیدند؛ اما فرانکل زنده ماند. او نه‌تنها امید و چشم‌انداز غایی خویش را از دست نداد؛ بلکه به سایر اسرا امیدواری می‌داد.

خودشناسی ویکتور فرانکل از زبان خودش

ویکتور فرانکل معتقد بود که همه باید در جستجوی معنا باشند. معتقد بود که اشخاص در هر موقعیتی باید نگرش خود را انتخاب کنند. فرانکل به طور معجزه‌آسایی نجات یافت. بعد از جنگ تصمیم گرفت از تجربیات خود برای کمک به دیگران استفاده کند. او به دانشگاه برگشت و مدرک دکترای دیگری گرفت. او روش لوگوتراپی را شکل داد که اغلب به «سومین مکتب روان‌شناسی وین» معروف است.

این مکتب مبتنی بر اراده انسان دریافتن معنا است باتوجه‌به نگرش ما در قبال درد و رنج اجتناب‌ناپذیر ابراز می‌شود. ویکتور فرانکل تا ۸۵ سالگی در وین به‌عنوان استاد روان‌شناسی و اعصاب تدریس کرد و در ۲۰۹ دانشگاه در ۵ قاره عالم سخنرانی کرد. در این مدت او ۲۹ دکترای افتخاری دریافت کرد و ۱۵۰ کتاب درباره وی نگارش یافت که به ۱۵ زبان مختلف دنیا به چاپ رسید. نگرش او در سال‌های خوش و ناخوش مثبت بود.

• ویکتور امیل فرانکل  (Viktor Frankl) زاده ۲۶ مارس ۱۹۰۵ – درگذشته ۲ سپتامبر ۱۹۹۷، روان‌پزشک و عصب‌شناس اتریشی و پدیدآورنده معنادرمانی (لوگوتِراپی) بود. معروف‌ترین کتاب او «انسان در جستجوی معنا» روایت تجربیات او در دوران فاجعه‌باری است که به‌عنوان یک یهودی در اردوگاه‌های کار اجباری آلمان نازی حضور داشت و در خلال آن، او به اهمیت معنای زندگی برای انسان در سخت‌ترین شرایط می‌پردازد.